W Miejskie Bibliotece Publicznej w Stalowej Woli obejrzeć można wystawę „Niezłomny w prawdzie”. poświęconą urodzonemu 120 lat temu Józefowi Mackiewiczowi. Ekspozycja w której zgromadzono publikacje pisarza i o pisarzu ulokowana została na parterze Biblioteki Głównej, tuż przy wejściu do Wypożyczalni. Z woli parlamentu polskiego rok 2022 jest rokiem Józefa Mackiewicza.
Józef Mackiewicz urodził się 1 kwietnia 1902 r. w Petersburgu, zmarł 31 stycznia 1985 r. w Monachium. Potomek szlachty polskiej herbu Bożawola. Żył z pióra i pracy rąk. Autor kilkudziesięciu książek, które były przemycane przez granice systemów, bo w ojczyźnie były zakazane. Kandydował do literackiego Nobla. Zmarł po cichu i choć jego książki są znów rozchwytywane, nie została spełniona jego ostatnia wola pochowania prochów na Rossie, w ukochanym Wilnie.
Gimnazjum kończył na froncie wojny młodej Polski z bolszewikami. Były rany i niewola. Nim jego teksty zaczęły być popularne imał się dziennikarskich podstawowych prac w kierowanym przez swojego brata Stanisława wileńskim „Słowie”. Był korektorem i tłumaczem, pisywał o wątpliwej jakości traktów nad Wilią, o biedzie w podwileńskich wsiach i bucie władzy. To ostatnie można wyczytać w „Buncie rojstów”. Zaraz przyszła druga wojna i osobiste wojny najmłodszego z Mackiewiczów z Hitlerem, Stalinem, a potem i wszystkimi, którzy nie rozumieli jego krajowości. Wierzył w odrodzenie Wielkiego Księstwa Litewskiego z wieloma zamieszkującymi je narodami, które byłoby ojczyzną dla każdego z mieszkańców. Mimo, że odmówił Niemcom redagowania okupacyjnej „gadzinówki”, AK-owski podziemny sąd wydał na niego wyrok śmierci. Śmierci uniknął, ale długo patrzył jej w oczy. Choćby nad rozgrzebanymi grobami w Katyniu. Za jego świadectwo „Widziałem na własne oczy” i wskazanie wprost morderców polskiej elity, zastrzelić próbowała go lewicowa partyzantka. Życie uchronił na emigracji, najpierw w Londynie, a później w Monachium. Pisał dużo. Sławę przyniosła mu opublikowana jeszcze w Szwajcarii „Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów”. Później były m.in. rozchwytywana dziś „Droga donikąd” i mało jeszcze znana nad Wisłą, ale jakże gorzka „Kontra”. W roku 1974., Uniwersytet w Kansas zgłosił Józefa Mackiewicza do Nagrody Nobla. Zmarł 11 lat później, zastrzegając, by jego książki nigdy nie były drukowane w oficynach utrzymywanych przez komunistyczną władzę w Polsce. Stąd wielka popularność jego dzieł drukowanych w antykomunistycznym podziemiu. 29. października 2021 r. Sejm RP IX kadencji ustanowił rok 2022 Rokiem Józefa Mackiewicza. „Był nieprzejednanym wrogiem totalitaryzmów” – uzasadniali to posłowie wolnej Polski, której Mackiewicz nie doczekał. Urodzonemu 120 lat temu pisarzowi poświęcamy wystawę w MBP - „Niezłomny w prawdzie”.
